گراکیوزی: ترامپ یک اشتباه جدی سیاسی مرتکب شد

محاصره و حمله به كنگره آمریكا همه جهان را شوكه كرد. اسپوتنیک ایتالیا در مورد سرنوشت ترامپ و جو بایدن در ایالات متحده با استفانو گراتزیوزی که در سیاست بین الملل در La Verità و Panorama درگیر است صحبت می کند.

ما س askedال کردیم که روابط آمریکا با اروپا ، چین و روسیه چگونه خواهد بود ، آینده ای که برای دونالد ترامپ در نظر گرفته شده است و آیا اصلاحیه 25 می تواند قبل از 20 ژانویه برای برکناری وی اعمال شود؟

– آیا محاصره و حمله به کپیتول هیل ناشی از ترامپ بوده است؟ چقدر می توان گناه را به او نسبت داد؟

– ترامپ قبل از تأیید پیروزی جو بایدن ، با تحریک معترضین به طور جدی خطای سیاسی کرد. اشتباهی که اکنون میراث ریاست جمهوری وی ، رابطه او با حزب جمهوری خواه و آینده سیاسی خود را تهدید می کند. به عبارت دیگر ، ترامپ خود را در دست مخالفانی قرار داده است که منتظر هیچ چیز دیگری نیستند تا چهار سال ریاست جمهوری خود را بی اعتبار کنند. ریاست جمهوری ای که علیرغم محدودیت ها و اشتباهات ، به نتایج مهمی نیز (از اقتصاد تا سیاست در خاورمیانه) دست یافته است. پس از روشن شدن مسئولیتهای فردی عینی ترامپ ، همچنین باید گفت که جو بدی که ایالات متحده را متمایز می کند ، ریشه های باستانی و مسئولیتهای گسترده دارد. بحران نهادی در ایالات متحده از دور اتفاق می افتد و همزمان با بحران جهانی شدن ، که با حوادث مختلف دراماتیک در سراسر اقیانوس اطلس (جنگ در عراق ، رکود بزرگ ، همه گیر خود) مشخص شده است. با ورود به جزئیات ، بدون شک درست است که در ماه های اخیر ، ترامپ سعی کرده است پیروزی بایدن را غیر قانونی جلوه دهد و به این ترتیب آتش به آتش بریزد. اما این واقعیت نیز وجود دارد که به مدت چهار سال ، دموکرات ها کسانی بودند که پیروزی ترامپ را در سال 2016 مشروعیت زدند ، و در مورد توافق روسیه صحبت کردند که هرگز به اثبات نرسید.

– چرا پلیس ، بیش از 2000 نفر ، مردم را متوقف نکرد ، “اجازه” ورود آنها به کنگره ایالات متحده را نداد؟

– این لحظه ای است که امیدواریم دیر یا زود آن را روشن کنیم. تخلفاتی که توسط مأموران امنیتی انجام شده یک عنصر نگران کننده است و مرز پوچی است.

– آیا تردید در مورد انتخابات “پاک” مبنایی دارد؟

– من معتقدم که این مسئله دو طرف دارد. از نظر ساختاری ، وضعیت مات است. سالها در مورد رأی گیری پستی در ایالات متحده تردیدهایی ابراز شده است. در سال 2005 ، کمیسیون اصلاحات انتخاباتی فدرال ، یک نهاد دو طرفه به ریاست رئیس جمهور سابق دموکرات جیمی کارتر ، نگرانی ها را در مورد یکپارچگی رای گیری پستی مطرح کرد. نگرانی هایی که توسط نیویورک تایمز در اکتبر 2012 نیز مطرح شد. از یک نظر خاص ، هرگونه تقلب – در عمل – باید نشان داده شود. درخواست های حقوقی تیم ترامپ معمولاً رد می شود. و به نظر من نقطه عطف در این ماجرا خودداری دیوان عالی کشور از رسیدگی به دادخواست ایالت تگزاس علیه میشیگان ، جورجیا ، ویسکانسین و پنسیلوانیا بود: با این تصمیم ، امیدهای قانونی رئیس جمهور برای لغو نتیجه انتخابات ، قطعاً تمام شده اند

– بعد از این عمل آینده ترامپ را از نظر سیاسی چگونه می بینید؟ آیا احتمال کاندیداتوری برای ریاست جمهوری در سال 2024 وجود دارد؟ یا دموکرات ها برای دفن آن یک بار برای همیشه به متمم بیست و پنجم متوسل می شوند؟

– من معتقدم که پس از حوادث واشنگتن ، فضای مانور ترامپ به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. وی تا چند روز پیش در مرحله تبدیل شدن به “مرد قدرتمند” حزب جمهوری خواه بود. او اکنون خطرناک بودن یک شخصیت بزرگ است و جای تعجب نیست که طی روزهای اخیر بسیاری از متحدان وی در کنگره از او فاصله گرفته اند. بنابراین تصور نمی شود – با این فرض که او می خواهد به سیاست ادامه دهد – اینکه ترامپ در حزب جمهوری خواه باقی بماند: ایجاد یک تیم خودمختار را نمی توان منتفی دانست (تا حدودی مانند – mutatis mutandis – روزولت در سال 1912). اکنون چالش جمهوری خواهان نجات میراث سیاسی ترامپ خواهد بود. زیرا – باید تأكید شود – چهار سال ترامپیسم را نمی توان به سادگی به وقایع جدی آن روز در پایتخت كاهش داد. در طول این چهار سال ، ترامپیسم پایگاه حزب جمهوری خواه را گسترش داد و طبقه کارگر و اقلیت های قومی را در بر گرفت. رها کردن از این مسیر ipso facto بازگشت به نوعی برج نخبه عاج است و فرصت سیاسی بزرگی را برای مانور به دموکرات ها می دهد. من معتقدم که بحث در فیل در این لحظه در سالهای آینده معطوف خواهد شد. سرانجام ، نمی توان فرضیه برکناری از طریق اصلاحیه 25 را منتفی دانست ، اما – حداقل در حال حاضر – بعید به نظر می رسد: به نظر می رسد مایک پنس معاون رئیس جمهور قصد ندارد این مسیر را طی کند. با این وجود ، نحوه پیشرفت اوضاع در روزهای آینده را خواهیم دید.

– آیا با تسویه حساب بایدن در 20 ژانویه اعتراضات آرام می شود؟

– همانطور که قبلا ذکر شد ، آب و هوای بد در ایالات متحده سیستمی است. بنابراین ، تلاطم ها – چپ و راست – ادامه خواهد داشت.

– با جو بایدن ، سیاست ایالات متحده در قبال اروپا ، چین و روسیه چگونه خواهد بود؟

– اول از همه ، من اسطوره بازگشت بزرگ روابط بین اقیانوس اطلس را از بین می برم. علاوه بر شعارها ، آنگلا مرکل ، صدراعظم آلمان ، تمایل خود را برای ادامه دور شدن از واشنگتن روشن کرده است: بیایید به توافق واکسن با روسیه یا توافق نامه سرمایه گذاری با چین فکر کنیم. ثانیا ، من معتقدم که بایدن به ترکیه کمک خواهد کرد تا از روسیه فاصله بگیرد. همه اینها در حالی است که روابط با چین در نوسان است. اگر کاخ سفید در برخی پرونده های نظامی و اطلاعاتی همچنان تهاجمی نسبت به پکن باقی بماند ، در سطح تجارت وضعیت خاکسترتر خواهد شد. در حقیقت ، بایدن باید دو سهمیه انتخاباتی بسیار متفاوت را برآورده کند: کارگران RustBelt (که به خط سختی به چین اشاره می کنند) و دره سیلیکون (که از طرف دیگر ، نمی خواهد از تلاطم تعرفه با پکن بدانند).

– آیا نقش معاون رئیس جمهور برای مستاجران جدید کاخ سفید تعیین کننده خواهد بود؟ چه کسی واقعاً حکومت خواهد کرد؟

– با توجه به سن بالای رئیس جمهور در سینه ، مشخص است که وزن سیاسی معاون رئیس جمهور در دولت نوپای از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از طرف دیگر ، بایدن مجبور شد یک حزب را که از هم پاشیده شده بود ، رهبری کند. و این واقعیت که سنا توسط حزب دموکرات در اختیار گرفته است قدرت چانه زنی چپ را که می خواهد دستور کار خود را به رئیس جمهور جدید تحمیل کند افزایش می دهد. این امر به طور قابل پیش بینی منجر به افزایش درگیری بین خود چپ و جریانات مرکزگرای الاغ خواهد شد.

نظرات و نظرات بیان شده در این مقاله لزوماً منعکس کننده نظرات اسپوتنیک نیست.