[ad_1]
به گفته رسانه های غربی ، ژاپن به دلیل دمای پایین و غیرمعمول بزرگترین بحران انرژی در یک دهه گذشته است.
طبق آژانس ملی هواشناسی ژاپن ، میانگین دمای هوا در 10 شهر بزرگ کشور (توکیو ، ساپورو ، سندای ، ناگویا ، کانازاوا ، اوزاکا ، تاماکاتسو ، هیروشیما ، فوکووکا ، ناها) در هفته اول سال به +4/4 درجه سانتی گراد کاهش یافته است. از جمله ، باید توجه داشت که در دسامبر این مقدار 6/7 + درجه سانتیگراد بود. تغییر ناگهانی باعث افزایش مصرف برق تقریباً 14٪ شد. طبق تخمین های Occto ، یک سازمان ژاپنی که تأمین کنندگان برق را گرد هم آورده است ، فقط در 5 روز اول ژانویه ، تمام گروه های مصرف کننده 15 گرم وات بر ساعت برق مصرف کرده اند که بیشتر آنها برای تأمین نیازهای گرمایش استفاده می شده است.
بازار به سرعت واکنش نشان داد: قیمت عمده فروشی برق Jepx در بورس سهام ژاپن جهش کرد و هر روز رکوردهای جدیدی را شکست. حداکثر مقدار در 7 ژانویه به دست آمد ، زمانی که قیمت یک کیلووات ساعت به 100 ین رسید. برای درک بهتر پویایی مورد نظر ، باید در نظر داشت که در دسامبر کیلووات ساعت 14 ین هزینه داشت ، بنابراین فقط در یک ماه قیمت عملاً 7 برابر شده است. اگر می خواستیم حداکثر مقدار رسیده را به مقادیر آشناتر با خود تبدیل کنیم ، متوجه می شویم که برای تولید یک مگاوات / سلام ، تامین کنندگان ژاپنی 968 دلار می خواستند.
مقایسه کنید: در آگوست سال 2020 ، ولادیمیر پوتین قیمت برق را در بازار داخلی روسیه اعلام کرد. این مبلغ 57 دلار برای هر مگاوات در ساعت است: متوسط شهروندان روسیه حدود 4 برابر کمتر از شهروندان اتحادیه اروپا پرداخت می کنند. SME ها 2 برابر کمتر ، صنایع بزرگ فقط 5 روبل برای هر کیلووات ساعت پرداخت می کنند که 2 برابر کمتر از آلمان یا انگلیس است.
با این حال ، باید در نظر داشت که در روسیه وضعیت افزایش قیمت ، همانطور که امروز در ژاپن مشاهده می شود ، غیرممکن است ، زیرا بازار داخلی روسیه توسط دولت کنترل می شود.
دلایل بحران در بخش انرژی ژاپن سطحی است.
اول ، آنها مربوط به اصطلاح “پژواک فوکوشیما” هستند. به دنبال فاجعه هسته ای ، توکیو تحت فشار جامعه جهانی بسیاری از نیروگاه های هسته ای این کشور را تعطیل کرد ، اما پس از آن ، به دلیل کمبود انرژی ، به تدریج شروع به کار کرد. کشور در حال طلوع خورشید در واقع نتوانسته است از انرژی هسته ای برای اهداف غیرنظامی دست بردارد ، که بر اساس آن یک سوم کل برق آن تولید می شود.
اما فوکوشیما بر کل بخش تأثیر داشته است. در زمان بروز این فاجعه ، که در بهار سال 2011 اتفاق افتاد ، 54 راکتور در ژاپن در حال کار بودند ، که ژاپن را از نظر تعداد راکتورهای فعال در آسیا و سومین در جهان (دوم بعد از ایالات متحده و فرانسه) پیشرو است. در پایان سال 2019 ، یعنی دقیقاً یک سال پیش ، 39 راکتور از 54 مورد استفاده مجدد قرار گرفت و منجر به کاهش 20 درصدی ظرفیت تولید بخش هسته ای شد.
ثانیا ، مشخص شد که شبکه های برق در سواحل غربی و شرقی در واقع به طور مستقل کار می کنند و توزیع مجدد انرژی بین دو ساحل بسیار مشکل ساز است.
سوم ، مشخص شد که این کشور از ذخایر کافی گاز طبیعی (عادی و مایع) برخوردار نیست ، که ژاپنی ها برای تأمین انرژی نیروگاه های خود ، مطابق با روند مدرن به سمت کربن زدایی ، استفاده می کنند. به دلیل کمبود این ماده اولیه ، 4 شرکت بزرگ (توکیو ، چوبو ، کانسای و برق کیوشو) با وجود افزایش قابل توجه تقاضا ، تولید برق را 50٪ کاهش داده اند. علاوه بر این ، طبق داده های بورس اوراق بهادار Jepx ، کاهش تولید در نیروگاه های Higashi Ogishima و Kansai Electric ثبت شد.
زمستان گرم و غیرطبیعی سال گذشته ژاپنی ها را به بازی انداخت ، در حالی که هیچ یک از کشورهای صادر کننده گاز طبیعی موفق به دستیابی به اهداف تعیین شده فروش نشدند. سپس همه گیری COVID ، که باعث فروپاشی بازارهای هیدروکربن در جهان شد و اقتصاد واقعی را هدف قرار داد ، آخرین ضربه به همه بود. با تأمل در پویایی سالانه ، کارشناسان از چندین زمینه پیش بینی کردند که بلافاصله پس از آن ، جهان مجبور خواهد شد اشکال سنتی انرژی را فراموش کند تا نیازهای خود را منحصراً از منابع تجدید پذیر تأمین کند.
مورد آخر ارزش تأمل دارد.
در سال 2019 ، وزیر صنعت ژاپن هیروشی کاجیاما او گفت که ژاپن به عنوان بخشی از مبارزه با تغییرات آب و هوا ، بیش از 100 نیروگاه زغال سنگ را تا سال 2030 تعطیل خواهد کرد. وزیر نمی توانست بداند که ذغال سنگ ، که بیشتر آن از استرالیا خریداری می شود ، اجازه تولید یک سوم دیگر (بعد از انرژی هسته ای) را می دهد. و به اصطلاح منابع انرژی تجدیدپذیر تنها 10٪ از ترکیب انرژی کشور را تشکیل می دهند. همچنین وزیر کاجیاما او مطمئناً می دانست که “برنامه چهارم استراتژیک انرژی” که در بهار 2014 تصویب شد و در آن توکیو 700 میلیارد دلار برای توسعه منابع تجدید پذیر اختصاص می دهد ، کاملاً ناکام است. در واقع ، منابع انرژی تجدیدپذیر همچنان سهم بسیار کمی از کل تولید انرژی را تشکیل می دهند و دستیابی به این مقدار تا 25٪ مورد انتظار تا سال 2030 امکان پذیر نخواهد بود.
برای درک اهمیت بهم پیوستگی جهان ما ، باید در نظر داشت که سقوط انرژی ژاپن منجر به افزایش قیمت گاز مایع در سراسر جهان شده است. بلومبرگ با عنوان “Frozen Asia قیمت LNG را افزایش می دهد.”
این مقاله داده های تحلیلی آژانس S&P Global Platts را در نظر می گیرد ، که به وضوح نشان می دهد تا به امروز قیمت LNG به 700 دلار در هر هزار متر مکعب رسیده است. این یک رکورد مطلق است که از سال 2009 به بعد ثبت نشده است.
قیمت باورنکردنی هیدروکربن ها نیز به این دلیل است که بازار جهانی قادر به واکنش فوری و غلبه بر چنین شکاف نیست. افزایش تقاضا در حال حاضر منجر به افزایش قیمت اجاره حامل های گاز اقیانوس شده است. هر روز از سواحل آمریکا به ژاپنی سفر می کند هزینه 253000 دلار برای مشتریان. با این حال ، در نظر بگیرید که تعداد رکوردی از قایق ها در منطقه کانال پاناما جمع شده است و میانگین زمان انتظار از 7 تا 10 روز متغیر است.
با توجه به شرایط پیش بینی نشده فعلی ، کارشناسان ، علی رغم روند زیست محیطی ، افزایش نمایی مصرف زغال سنگ را پیش بینی می کنند. دولت ژاپن امیدوار است که نیروگاه های زغال سنگ بتوانند در ژانویه تا 39.4 گیگاوات (یا 3.6 + در مقایسه با دسامبر) تولید کنند و کشور را نجات دهند. یا حداقل تا رسیدن منابع عظیم گاز طبیعی.
مثال ژاپنی ها نشان می دهد که کل ایدئولوژی سبز معتبر است ، تا زمانی که ذخایر کافی از سوخت سنتی وجود داشته باشد و در خارج از خانه دمای مناسب برای چند پیاده روی وجود داشته باشد. در واقع ، به محض ورود ناگهانی جنرال فراست در ژانویه ، تمام صفحات خورشیدی و توربین های بادی بی فایده بودند و منابعی که برای ایمنی به آنها متوسل شدند ، هسته ای ، گاز و زغال سنگ بود.
[ad_2]